Reisverslag 2 augustus 2007
Dag 3
Om 07:00 uur is het weer tijd om 9 ongesneden broden te halen in het winkeltje in de straat. In deze vroegte lopen er allemaal mensen aan de kant van de weg met een boodschappentas in hun hand. Zo ook Wim, Esther en onze mega-Prenataltas.
De rest ligt nog op een oor, en ook de vaklui zijn vanmorgen een busje later denk ik.
Als we terugkomen met de broden begint onze ‘camping’ een beetje tot leven te komen. De honden en hanen zijn nu aan de beurt om te slapen.
De broden worden voor de tenten neergelegd en al snel zitten we met z’n allen, in de zon, voor onze tenten te ontbijten.
Vandaag gaat het echte werk beginnen. In het stenen leslokaal, wat afgebroken moet worden en daarna tot leslokaal opgebouwd moet worden, liggen alle spullen die vanuit Nederland naar Servië zijn gebracht. Kozijnen, deuren, kleding, kinderwagens, houten balken, kasten enz. Ook ligt er heel veel stro, met hier en daar een ei er tussen, dat níet uit Nederland is meegenomen...
Leeghalen dus. Met z’n zevenen gaan we aan de slag. Het is veel sjouw- en tilwerk. Nadat de schuur leeg is gehaald, gaan we aan het dak beginnen. We willen zoveel mogelijk dakpannen heel te laten, maar hoe gaan we dat aanpakken? Ze zijn namelijk zo oud en slecht dat ze al bijna breken als je ze in je hand hebt. Maar willen is kunnen, en we besluiten om een berg stro onder het stenen huis te leggen en Daniël en Wim klimmen het dak op om de dakpannen naar beneden in het stro te gooien. De anderen zoeken ze op in het stro en voeren ze af met kruiwagens.
Ondertussen zijn Nienke, Rene en Anja in het hoofdgebouw begonnen met het schilderen van de hal, het trapgat en een kamer. Het wordt erg mooi! De randen van de muren worden wit, en de rest wordt opgevuld met perzik-oranje.
De zon begint steeds heter te worden. Tussen de middag staat de meter op 35 graden. Tijd om te eten onder de partytent.
De vakmannen zijn niet op komen dagen, geen busje later dus. Het schijnt een nationale feestdag in Servië te zijn, we zullen het met ons ‘eigen team’ moeten doen. Wat we al wel gemerkt hebben is dat de taal toch een heel lastig punt is. Om goed duidelijk te maken wat je gaat doen, hoe je het gaat doen en vooral ook wat we willen en /of nodig hebben. Gelukkig spreken de dominee en zijn vader Engels. Alhoewel er nog heel wat handen en voeten nodig zijn soms. Vanmiddag komen ze even langs om te kijken hoe het gaat.
Net voor het eten komt de leider van het zigeunerkamp langs met zijn vrouw, zoontjes en een doofstomme jongen. Hij begint ons te helpen en op het moment dat ik dit verslag zit te typen (19:30 uur), is hij nog steeds bezig en belooft hij dat hij morgen ook komt en het weekend ook, samen met zijn vader en de doofstomme jongen. Van zijn vrouw krijgen we een tas vol tomaten uit eigen tuin. Leuk om zulke mensen zo enthousiast mee te maken! Deze mensen kunnen niet iedere zondag naar Nis rijden voor de kerkdiensten van Emanuel, dus zij kunnen straks gebruiken maken van ons Community Centre. Svonko (de zigeunerleider) spreekt geen Engels, maar als broeder Wiem (zo noemen de Serven Wim) iets met zijn handen en vingers wappert kunnen deze twee elkaar al behoorlijk goed ‘verstaan’.
De kinderen van Svonko en onze kinderen hebben elkaar snel gevonden en spelen leuk met z’n allen op de bouwplaats.
’s Avonds hebben we een bijbelstudie over Nehemia. Nehemia kreeg van God de opdracht om de tempelmuren te herbouwen, maar wat een tegenslagen kreeg hij soms te verduren! Gelukkig hield hij zijn oog op God gericht en knielde neer om Hem om hulp te vragen. Hier kunnen wij wat van leren. Zeker ook omdat wij dinsdag wat teleurstellingen te verwerken hadden, moeten wij Hem, de grote Bouwmeester, hulp vragen en er op vertrouwen dat Hij doet wat goed is voor ons en anderen.
